நம்பிக்கையோடு

வீட்டு முற்றத்தின்
முருங்கை மரக் கிளையில்

ஒவ்வொரு நாளும்
பார்க்கிறேன்
அந்த ஒற்றைப் புறாவை
ஒரு வகையில்
இங்கு நானும்
சிலவேளை அங்கு நீயும்
இப்படித்தான்

அண்ணார்ந்தபோது
வெளிறிய முகத்தோடு
ஒட்டிப்போகும் மேகங்களில் ஒன்று

எனக்காக சில துளிகள்
அழுது விட்டுப் போனது
இப்போதெல்லாம்
இரவுப் படுக்கையில்
சில் வண்டுகளின்
சீட்டி ஒலி அதிக அலறல்

ஜன்னல் விசாரிக்கும்
வறண்ட காற்றின்
வாசமற்ற சுவாசம்
சொல்லிக்கொள்வது கேட்கும்
நீ என்னில் இருந்து
தொலைவாகி விட்டாய் என்று

ஏன் எப்போதுமே மணியடிக்கும்
என் ஊரின் தபால்க்காரன்
என் படலைப் பக்கம்
எட்டியும் பார்ப்பதில்லை

என் முனகல் சொல்லப் போகவும்
உன் முகவரியை யாரும்
அறிந்திருக்கவும் இல்லை
இரண்டொரு நாளாக
தெருக் கோடிப பலாமரத்தில்

காகம் ஒன்று
கரைந்து விட்டுப் போகிறது
சரி காத்திருக்கிறேன்
உன் காகித உறைக்காக
உள்ளே கடிதம்

இல்லையேல் கல்யாண
அழைப்பிதழ் ஒன்றையேனும்
அனுப்புவாய் என்ற நம்பிக்கையில்